هسته درخشان کهکشانی ۶۵,۰۰۰,۰۰۰ برابر جرم خورشید ما
اتفاق عجیبی در کهکشان راه شیری در جریان است. اندازه‌گیری‌های اخیر نشان می‌دهد ستارگان در حومه کهکشان ما بدرفتار می‌کنند. آنها بسیار آهسته‌تر از ستاره‌های مشابه در دیگر کهکشان‌ها حرکت می‌کنند.
همشهری آنلاین – یکتا فراهانی: یکی از توضیحات احتمالی در مورد ستاره‌های کهکشان راه شیری این است که کهکشان ما دارای کمبود فوق‌العاده‌ای در ماده تاریک است؛ ماده نامرئی که تصور می‌شود به‌عنوان داربست گرانشی برای ساختارهای کیهانی عمل می‌کند. مورد دیگر آن است که تصورات اصلی ما در مورد ماده تاریک – مانند میزان وجود آن در جهان – به‌نوعی عمیقاً ناقص هستند.
تصویری خیره‌کننده از کهکشان مارپیچی
این هفته، تلسکوپ فضایی هابل ما را با تصویری خیره‌کننده از کهکشان مارپیچی IC ۴۷۰۹ که در فاصله ۲۴۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی تلسکوپ قرار دارد، مجذوب خود می‌کند.
این تصویر یک هسته درخشان را نشان می‌دهد که از یک سیاهچاله عظیم نیرو می‌گیرد و نور را در سراسر طیف الکترومغناطیسی از مادون‌قرمز تا اشعه ایکس ساطع می‌کند. این تصویربرداری دقیق بخشی از تلاش گسترده‌تر شامل تلسکوپ‌های متعدد، از جمله اقلیدس ESA برای مطالعه چنین پدیده‌هایی در کهکشان‌های محلی و دوردست است.
بیشتر بخوانید :
آشنایی با تلسکوپ فضایی هابل
تصاویری که نشان می‌دهد، سیاهچاله‌ها چه شکلی هستند
ویترین کهکشانی
به گزارش سایت Scitechdaily تلسکوپ فضایی هابل در تصاویر دیدنی موجود چیزهای زیادی برای نشان‌دادن دارد. نمای آن در این عکس‌ها مملو از ستارگانی است که بسیاری از آنها به لطف مکان‌های نزدیکشان در کهکشان خودمان، به‌ویژه بزرگ و درخشان به نظر می‌رسند، و دارای الگوهای پراش مشخصه ناشی از اپتیک هابل هستند.
بسیار دورتر – حدود ۲۴۰ میلیون سال نوری دورتر، در واقع در صورت فلکی جنوبی تلسکوپ – کهکشان مارپیچی IC ۴۷۰۹ قرار دارد. دیسک چرخان پر از ستاره ها و نوارهای غبار به زیبایی ثبت شده است؛ همان طور که هاله کم رنگ اطراف آن را احاطه کرده است.
با وجود این، منطقه فشرده و درخشان در هسته آن ممکن است قابل‌توجه‌ترین منظره باشد: این یک هسته فعال کهکشانی (AGN) است. همان‌طور که در تصاویر نور مرئی از هابل روشن است، حتی در بقیه طیف نور نیز قدرتمند است.
رونمایی از هسته؛ مرکز نورانی IC ۴۷۰۹
اگر هسته IC ۴۷۰۹ فقط با ستاره پر می‌شد، تقریباً آن قدر درخشان نبود. در عوض، میزبان یک سیاهچاله غول‌پیکر است که ۶۵ میلیون برابر خورشید ما جرم دارد. دیسکی از گاز در اطراف و در نهایت به داخل این سیاهچاله می‌چرخد، با گاز به هم برخورد می‌کند و در حین چرخش گرم می‌شود. در واقع دمای آن به حدی بالا می‌رسد که مقادیر زیادی تابش الکترومغناطیسی، از مادون‌قرمز گرفته تا مرئی تا اشعه ماورای‌بنفش و فراتر از آن – در این مورد از جمله اشعه ایکس، ساطع می‌کند.
پدیده درخشان اخترفیزیکی
برای درک این پدیده درخشان اخترفیزیکی، مطالعه کل طیف گسیل آن ضروری است. نمای با وضوح‌بالا تلسکوپ فضایی هابل نه‌تنها می‌تواند نور زیادی را از گسیل نوری AGN جمع‌آوری کند، بلکه امکان مطالعه برهم‌کنش بین AGN بسیار کوچک و کهکشان میزبان آن را نیز با جزئیات فراهم می‌آورد.
تجزیه‌وتحلیل متقابل طیف؛ بینش از تلسکوپ‌های چندگانه
تصاویر موجود شامل داده‌های دو بررسی هابل از AGN های مجاور است که توسط تلسکوپ اشعه ایکس/UV سوئیفت شناسایی شده‌اند، همان طور که تصویر هفته گذشته نیز همین را نشان می‌دهد. همراه با داده‌های Swift بیشتر و این داده‌های هابل، تلسکوپ اقلیدس ESA – که در حال حاضر جهان تاریک را در نور فروسرخ بررسی می‌کند – IC ۴۷۰۹ و دیگر AGN های محلی را نیز تصویر می‌کند.
