غزل شماره ۴۷۰ حافظ: سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی

معنی و تفسیر غزل الحافظ شماره 470

آیه اول

سینه پر درد است، دریگا، مرهم
یار خدا دل را از تنهایی زنده کرده است

سینه پر از درد است، متأسفانه پماد و مسکنی وجود ندارد. دلی پر از تنهایی، به خاطر خدا، مهربانی کن.

✦✦✦✦

بیت دوم

چشمانش را از سپهر تسرو آرام می گیرد
باتلر، یک فنجان به من بده تا بنوشم

که از دنیای شتابزده و آسمان طوفانی امید و امید گشایی دارد، بنده جامی شراب بیاور تا بنوشم و لحظه ای از غم رهایی یابم.

✦✦✦✦

آیه سه

زرنگ گفتم خندید و گفت
جهان نگران معیشت دشوار است

به مرد عاقلی گفتم: این وضعیت را ببین! او با خنده پاسخ داد: روزگار سخت و دشوار، واقعه ای شگفت و دنیایی آشفته و آشفته است.

✦✦✦✦

آیه چهار

من به خاطر آن شمع شاگال در چاه صبر سوختم
شاه ترکان به حال ما اهمیتی نمی دهد

در چاه شکیبایی چون بیژن به خاطر زیبایی نژاد ترک عاشق منیقی دختر افراسیاب شد. افراسیاب شاه توران به من رسیدگی نمی کند رستم ناجی کجاست؟
همچنین به معنای آیه پنجم از شعر شماره 345 حافظ : بی تو چه میکردم ای سرو صاف گل رز و شکوفه ؟ بازگشت به

✦✦✦✦

آیه پنج

این یک راه امن و راحت برای عشق ورزیدن است
بگذار ریش قلبی باشد که می خواهد با درد تو را التیام بخشد

در راه عشق، امنیت و تفریح، نفرین روح است و دلی که برای درد عشق تو مرهمی می‌جوید، مدام در درد است.

✦✦✦✦

آیه شش

هیچ راهی برای از بین بردن طعم و زیبایی کوی رندی وجود ندارد
راه باید به سوی جهان آتشین باشد نه خام و غم انگیز

در همسایگی ویرانه ها هیچ راه و جایی برای اهل زیبایی و فضل نیست، مسافر باید با جسارت، ماجراجویانه، پرشور، نه بی تجربه و نه دردمند قدم به این غار بگذارد.

✦✦✦✦

بیت هفتم

آدمی را در دنیای خاکی نمی توان یافت
باید دنیای دیگری و انسان جدیدی ساخت

انسان کامل نمی تواند در خاک این دنیا وجود داشته باشد، بلکه باید از جهانی دیگر و از انسان دیگری خلق شود.

✦✦✦✦

آیه هشتم

از این جهت برخیز و از سمرقند برو
وقتی نسیم بوی جوی مولیان می دهد، هی

دل به سوی آن ترک سمرقندی که نسیم شایعه ها در مورد او نسیمی را که از حال و هوای وفاداران بخارا می آید به یادمان بیاوریم.
منظور از ترک سمرقندی در اینجا تیمور است و البته بیت دوم به قطعه ای از رودکی اشاره دارد که می توانید متن کامل آن را در گزیده ای از بهترین اشعار رودکی او می خواند

✦✦✦✦

آیه نهم

گریه بسیار قدیمی حافظ قبل از طرد عشق
آفتاب این دریا هفت دریا را مرطوب می کند