غزل شماره ۴۱۸ حافظ: گر تیغ بارد در کوی آن ماه

غزل شماره 418 برای حافظ پس از تبعید در یزد و هنگام بازگشت به شیراز به او نوشته شد. صلاح شاعر بار دیگر خود را در حال نزدیک شدن به شاه می بیند و می گوید حتی اگر بر کوی یار شمشیر ببارد من عقب نشینی نمی کنم زیرا این خواست خداست. سپس خطاب به زاهدان و منافقان می‌گوید: «من دین تقوا را می‌دانم، ولی بخت من در گمراهی است».