غزل شماره ۴۱۴ حافظ: گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو

شعر شماره 414 حافظ در بهار سروده شده است که نهال شادی و نشاط می‌شکفد، شاعر از نبود ساقی و شبان می‌سوزد و از دست دادن همدردی‌کنندگان با او رنج می‌برد. دمیدن گل نشان‌دهنده آغاز بهار است که گل‌ها شکوفا می‌شوند و حافظ در این هنگام به دنبال ساقی با چهره‌ای چون گل و شراب ناب می‌گردد.