غزل شماره ۳۲۶ حافظ: در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم

آیه اول

در مخفیگاه ده صانمی، من آن را دوست دارم
من یک کفش داغ در آتش دارم

من در خلوت و همنشینی معشوقی دارم که حلقه موی او مانند نعل اسبی است که بر گونه سرخ آتشین او نهاده است و مدام مرا مبهوت و بی قرار می کند.

✦✦✦✦

بیت دوم

من عاشق و دوست دارم با صدای بلند آواز بخوانم
وین، من تمام موقعیت ها را در آن منطقه دارم

من رندی هستم، عاشق شراب و شراب خوار پرشور و مشهور، و تمام اعتبار و اعتبار خود را مدیون آن زیبایی جین مانند هستم.

✦✦✦✦

آیه سه

اگر در زین دست من باشی، گیج شده ای
من از جادوی زولف گیج شدم

هر گاه مرا نامرتب و ناقص کردی، سحرگاهان موهایت را به هم می ریزم و با آه مرتب می کنم.

✦✦✦✦

آیه چهار

اگر چنین چهره ای خط زنگری دوست را باز می کند
صورتم زرد است

اگر خط سبز تو دوست عزیزم اینطور جلوه کند صورت زردم را با اشک خون آلود خواهم کرد.

✦✦✦✦

آیه پنج

اگر قصد مهاجرت به کاشان رندان را دارید
شعر خوانی شکرین و مای بیگش

و اگر به خانه محقر اران آمدی با شرابی ناب و ناب و شعری شیرین از تو پذیرایی خواهم کرد.

✦✦✦✦

آیه شش

ناوک، به من لبخند بزن و من خوشحال خواهم شد
تو با دلی مجروح از جنگ جلوگیری کردی

کمان و ریسمان خود را با خود بیاور که برای بستن قلب خشمگین و سرکش خود با آن کشمکش های فراوانی می کشم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

حافظ چون دنیا در حال گذر است
بهتر است خودم را دوست داشته باشم