غزل شماره ۲۷۵ حافظ: صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش

آیه اول

سوفی یک گل می چیند و یک خار می دهد
وین زهد خشک را به می لطیف تبدیل می کند

ای زاهد، زیبایی گلستان را به چنگ آور، خرقه وصله دار خود را بیفکن و به دست خار بسپار و این سرزمین مقدس را برای شراب خوب رها کن.

✦✦✦✦

بیت دوم

شست بالا و پایین در آهنگ ژنگ نا
تسبیح و تیلسان را به مای و مجسر بخش بدهید

این سخنان کفرآمیز را بکش و با نوای چنگ خودنمایی کن و تسبیح و جامه خود را در راه شراب و شرابخواران خرج کن.

✦✦✦✦

آیه سه

زاهدانی که نه شاهد می خرند و نه حجاب
در دایره چمن نسیم بهاری

اقلام مقدسی را که یک عاشق یا ساقی نمی‌خرد، در جمع دوستان در چمنزار بیاورید و نسیم بهاری را از بین ببرید.

✦✦✦✦

آیه چهار

راه شراب خواری من، میر اشگان
خونم را به چاه زنخدان بده

شراب سرخ لعل فام مرا به بیراهه کشانده و هلاک کرده، ای سرور عاشقان، خونم را برای زنخدان محبوبم حفظ کن.

✦✦✦✦

آیه پنج

پروردگارا، بنده ام را هرگاه گناه کرد ببخش
شراب داستان بر لبان جویبار بخش است

خدایا من در بهار از گناه شراب خواری و گناه شراب خواری مردم، پس مرا ببخش که با برنج در کنار رودخانه ایستاده ام.

✦✦✦✦

آیه شش

ای کسانی که راه شرب مورد نظر را می پیمایید
زین دریا، خاک را به من بده

ای کسانی که به مقصد و مقصود رسیده اید، قطره ای از این دریا به من بدهید.

✦✦✦✦

بیت هفتم

ممنون که چشمات صورتت را ندید
ما را از رحمت و مغفرت خداوند عطا فرما

سپاس که چشمت به چهره های زیبا نیفتاد و عاشق و شیفته نبودی، پس ما را به رحمت و لطف خدا بسپار و ما را ببخش.

✦✦✦✦

آیه هشتم

بگذار ساقی صبح چو شاه بنوشد
طلا را به حافظ جوان زنده دار بده