غزل شماره ۱۴۶ حافظ: صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

معنی و تفسیر غزل حافظ شماره 146

آیه اول

سحر صبا با بوی حلوف یار می آید
قلب عصبانی ما را بو می دهد

صبح باد سحر، بوی موی یار را برایمان می آورد و با آوردن این عطر عشق و وسواس ما را برمی انگیزد.

✦✦✦✦

بیت دوم

من این شکل صنوبر را در باغ دیدم
که هر گلی که می شکفد سختی می آورد

تصویر یار را که چون صنوبر زیبا بود از باغ چشمانم کندم و دور انداختم که هر گلی که از نهال غمگینش می شکفد سختی و اندوه می آورد.

✦✦✦✦

آیه سه

می توانستم مهتاب را روی بام قصرش ببینم
که برای خورشید روی دیوار شرم می آورد

می‌توانستم مهتاب را از پشت بام قصرش در آسمان ببینم، در حالی که ماه از چهره زیبایش مانند خورشید دوستم خجالت می‌کشید، رو به دیوار کرد و پنهان شد.

✦✦✦✦

آیه چهار

از ترس دزدیدن عشقش او را با قلبی خون آلود ترک کرد
اما او داشت خون می ریخت و برای آن قانون وضع می کرد

چون می ترسیدم عشقم دزدیده شود، قلب پر از خونم را رها کردم، اما عشق او همچنان خونم را می ریخت و راهش را نشان می داد.

✦✦✦✦

آیه پنج

و طبق گفته شاعر و ساقی رفتم
زیرا پیام رسان گران قیمت خبرهای سختی می آورد

وقتی آوازهای خواننده و سخنان ساقی را می شنیدم، گاهی حالم به هم می خورد و خودم را گم می کردم، زیرا پیک و پیام رسان خبرهای بدی را از این مسیر سخت و دشوار می آوردند.

✦✦✦✦

آیه شش

تمام بخشش جنان با مهربانی و احسان انجام شد
اگر تسبیح بخواند زونار می آورد

تمام محبت و مدارا در راه مهربانی و مدارا بود. چه به ذکر حضرت سبحان امر شود و چه به کمربند بستن.

✦✦✦✦

بیت هفتم

خداوند چین ابرویش را حفظ کند حتی اگر مرا ضعیف کند
همچنین حامل پیامی برای بیمار است

خدا رحمت کند پیچ ​​و خم ابرو دوستم را که گرچه مرا به درد آورد اما با جاذبه و جذابیت تمام برای این بیمار پیام محبت فرستاد.

✦✦✦✦

آیه هشتم

وای حافظ جم و بیمانا رو دیشب تحویل گرفتم
ولی منعش به من نگفت که جنگ صوفیه مرا آورده است

من دیشب تعجب کردم که حافظ جامی در دست داشت و شراب می خورد، اما او را از این کار منع نکردم، زیرا او مانند صوفیان بدون ریا مشروب می خورد.