غزل شماره ۱۳۰ حافظ: سحر بلبل حکایت با صبا کرد

معنی و تفسیر غزل الحافظ شماره 130

آیه اول

سحر بلبل به «صبا» گفت.
عشق روی گل با ما چه کرد؟

سپیده دم بلبل به باد سبا می گفت: ببین چه بلاهایی که سرخ رخ بر سر ما آورده است.

✦✦✦✦

بیت دوم

و از آن رنگ خون به دلم افتاد
آن بادهای گلشن باعث خارش من شد

به خاطر رنگ سرخ صورت گل دلم پر از خون شد و گل آن گلستان جز خار چیزی به من نداد.

✦✦✦✦

آیه سه

غلام نازنین من
هر که بدون ریا کار نیک انجام دهد

بنده آن دوست مهربانم که بدون ریا کار خیر کرد.

✦✦✦✦

آیه چهار

من از دیگر خارجی ها نیستم
او من را با هر کاری که انجام می داد آشنا کرد

من دیگر از غریبه ها گله و شکایت نمی کنم، زیرا هر اتفاقی که برایم افتاده را آن دوست آشنا برایم آورده است.

✦✦✦✦

آیه پنج

اگر به قدرت طمع داشتم، اشتباه بود
او مرا از دل ارادتم بیرون کرده است

اگر انتظار داشتم که پادشاه چیزی به من بدهد اشتباه بود و اگر از معشوق وفاداری خواستم با من ظلم کرد.

✦✦✦✦

آیه شش

باد صبح آرام باد
که درد شب نشینان را درمان می کرد

نسیم صبحگاهی که درد و غم شب را التیام بخشید شاد و لذت بخش باد.

✦✦✦✦

بیت هفتم

او یک ماسک گل و یک اسپری سنبل نقاشی کرد
جوانه را گره زد

(در ادامه بیت قبل نسیم سحری) پرده گل سرخ را برداشت و سنبل را باز کرد و گره غنچه را باز کرد. قبا لباسی است که از جلو باز است و به جای دکمه با کمربند بسته می شود. باز شدن گره جوانه نشان دهنده گلدهی آن است.

✦✦✦✦

آیه هشتم

هر جا که پروانه در افغانستان دوست دارد
تنم در باد وزید

بلبل عاشق است و از هر طرف باغ می نالد و در این میان باد صبا با گل ها بازی می کند.

✦✦✦✦

آیه نهم

خبر خوب می فروشند
حافظ از زهد توبه کرد

این مژده را بگیر و به کوی میکدی قول بده که حافظ از زهد ریاکارانه توبه کند. یعنی حالا که زهدش را رها کرده بود به بار رفت.

✦✦✦✦

آیه ده

وفاداری از خواجه های شهر با من است
کمال الدوله و دین بوالوا

از شیوخ شهر جز کمال الدوله و الدین ابوالوفا هیچکس به من وفادار نبود.