غزل شماره ۴۸۵ حافظ: ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

معنا و تفسیر غزل شماره 485 حافظ

آیه اول

السقیع سایه ابر و چشمه و لب جوی است
من به شما نمی گویم چه کار کنید، به مردم خود بگویید

ای حجامت، بهار است و ابر بر جویبار سایه افکنده است. نمیگم چیکار کنی اگه سلیقه داری خودت بگو.

✦✦✦✦

بیت دوم

بوی یک رنگ از این نقش نمی آید
دوستدار تصوف ناب باشید

در نقش این عبا اثری از یکنواختی نیست، ردای پشمی لکه دار را در شراب خالص بشویید تا یکدست شود.

✦✦✦✦

آیه سه

این احمقانه است که دنیا به کرمش وابسته نباشد
ای بیننده جهان، قدمی استوار از دامنه های موگوی

دنیا پایین تر از فطرت است و دل به فضل و بخشش او گره خورده است ای مردی که دنیا را دیده و تجربه کرده ای، از حقیر انتظار وفای به عهد و تداوم راه را نداشته باش.

✦✦✦✦

آیه چهار

به نصیحت من گوش کن و صد گنج بگیر
باب لذت را به راه شر بسپار

من به شما دو نصیحت می کنم، به آنها گوش فرا دهید و به اندازه صد گنج از آنها بهره مند شوید: همیشه شاد و شاد باشید و از مخالفت و مجادله بپرهیزید.

✦✦✦✦

آیه پنج

ممنون که دوباره به بهار آمدید
مهربان باشید و به دنبال تحقیق باشید

شاکر باشید که دوباره به بهار رسیدید، نهال نیکی بکارید و راه خیری را که برپا شده و برپا شده است بپیمایید.

✦✦✦✦

آیه شش

می توانید آینه را فعال کنید
و نه، گل و نسرین هرگز از آهن و روی به دست نیامده است

اگر می خواهی چهره کسی را که دوستش داری ببینی، قلبت را صاف کن و پاکش کن تا آینه شود، وگرنه هرگز از آهن و روی جامد و گل و عقاب نمی روید.

✦✦✦✦

بیت هفتم

به آنچه بلبل به فاگان می گوید گوش کن
رایحه گل موفقیت

گوش هایت را باز کن و بلبل را با صدای بلند بشنو که ای سخاوتمند، کوتاهی مکن و برای بوییدن گل موفقیت آماده باش.

✦✦✦✦

آیه هشتم

گفتم حافظ بوی نفاق می دهد
مرسی که از بو خوشت اومد