غزل شماره ۴۸۲ حافظ: ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی

معنا و تفسیر غزل شماره ۴۸۲ حافظ

آیه اول

ای دل، تو کوی را دوست نداری
شما چیزها را جمع می کنید و هیچ کاری نمی کنید

دل، از محله عشق نمی گذری، همه وسایل و امکانات را داری، اما هنرت را به نمایش نمی گذاری.

✦✦✦✦

بیت دوم

تو زمین چوگان بازی نمیکنی
باز هم، شما برنده نمی شوید و شکار می کنید

شما قدرت کنترل را در دست دارید و توپ شادی را دزدی نکنید و ضربه نزنید. شاهین پیروزی روی دست شما می نشیند و با آن طعمه نمی گیرید.

✦✦✦✦

آیه سه

این خونی است که در داخل کبد شما جریان دارد
شما در کارتان نقاشی نمی کشید

این خونی که در جگرت جاری است و مثل مشک خوشبوست، آن را برای آرایش و معطر کردن معشوق زیبای خود مگذار.

✦✦✦✦

آیه چهار

مثل صبا خوشحالت نکرد
شما نمی توانید روی زمین دوست پیدا کنید

چون چون باد جوانی از خاک دوست نمی گذری، هوای حال تو خوشبو و مطبوع نیست.

✦✦✦✦

آیه پنج

از این علف نترس
به خاطر شن هایش نمی توانی خارها را تحمل کنی

می ترسم نتوانی آستین گل هایت را در چمنزار عشق انباشته کنی و با خودت ببری چون خار نهال گل را تاب نمی آوری.

✦✦✦✦

آیه شش

شما صد فایده در زندگی دارید
شما نمی توانید لگن خود را فدای کمک کنید

در آستین و جیب لباست صد کیسه مشک است و برای تسلیت آن را رها مکن.

✦✦✦✦

بیت هفتم

یک پسر کوچولوی بامزه و جذاب و شما او را روی زمین می اندازید
و شما به خماری فکر نمی کنید

لیوان شراب را با تمام ظرافت و جذابیتش روی زمین می گذاری و اجازه نمی دهی هیچ فکری از درد و رنج ناشی از خماری وارد قلبت شود.

✦✦✦✦

آیه هشتم

حافظ برو به پادشاه زمان خدمت کن
اگر بگویند تو بار نیستی