غزل شماره ۴۷۴ حافظ: هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

معنا و تفسیر غزل الحافظ شماره ۴۷۴

آیه اول

من تو را دوست دارم، جانا، و می دانم که تو این را می دانی
آنچه را نادیده می گیرید و می خوانید نوشته نمی شود

معشوق عزیز، دوستت دارم و می دانم که می دانی، زیرا این تو هستی که بی نگاه می بینی، می خوانی، بدون نوشتن می فهمی.

✦✦✦✦

بیت دوم

متهم بین عاشق و معشوق چه می یابد؟
چشم نابینا رازهای پنهان را نمی بیند

معشوق متهم از اتفاقی که بین معشوق و معشوق می افتد چه می فهمد؟ چشم کوری که نمی تواند ببیند، نمی تواند اسرار پنهان را ببیند.

✦✦✦✦

آیه سه

بوچان زلوف و سوفی را به رقص می آورد
از هر منطقه هزاران بت پرتاب می شود

زعفران خود را برگرداند و صوفی منافق را به رقص و پایکوبی واداشت تا اینکه از هر تکه جامه اش هزاران بت پرستی و تعلقات دنیوی بر زمین افتاد.

✦✦✦✦

آیه چهار

کار مشتاقان در آن ابروی معشوق گسترده است
خدایا نفسی بگیر و گره از پیشانی خود باز کن

راز حل مشکل شغلی متقاضیان شما در آن ابروهای زیبا نهفته است. برای رضای خدا لحظه ای بایست و گره بین ابرو و پیشانی ات را باز کن تا گره از دلتنگی باز شود.

✦✦✦✦

آیه پنج

مالک قصد بوسیدن زمین را داشت در حالی که آدم در حال سجده بود
که در تو مهربانی فراتر از انسانیت دید

وقتی پادشاه برای آدم سجده کرد، قصدش سجده و بوسیدن تو بود، زیرا در زیبایی تو فضل و ظرافتی را دید که از نوع بشر پیشی گرفت.

✦✦✦✦

آیه شش

نور چشمان ما نسیم جنون است
ای مولای غم، این جماعت را از باد پریشانی مگذار

این نسیمی که از موهای یار می وزد چشمان ما را روشن می کند و دیدمان را روشن می کند. خداوند زلیف جانان را که جایگاه دلهای عاشقان است از باد پریشانی حفظ کند.

✦✦✦✦

بیت هفتم

و شادی شبی را که در خواب سحر گذشت فراموش نکن
شما قدر وقت قلب را نمی دانید مگر اینکه آن را درمان کنید

متأسفانه با صبح زود وقت خوشگذرانی از دست رفت، ای دل غافل تا درمانده نشوی به ارزش زمان پی نخواهی برد.

✦✦✦✦

آیه هشتم

او هرگز از همراهی با مدرک کاردانی خود خسته نشد
سختی خانه را به یاد وعده آسان بکش

دلتنگی برای همسفران راه سفر با کاروان نیست. مشکلات در میانه راه باید برای راحتی مقصد کاهش یابد.

✦✦✦✦

آیه نهم

حافظ قنابر زلفش تو را فریب می دهند
به دایره شانس غیرممکن گانبانی نگاه کنید