غزل شماره ۴۶۶ حافظ: این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی

معنا و تفسیر غزل شماره 466 حافظ

آیه اول

این خرقه ای که من دارم گروگان شراب اول است
وین، دفتر کهنه اول چیزهای ناب را غرق می کند

بهتر بود این منافقی که در باد دارم و این دفترچه که نوشته هایش معنی ندارد در شراب پاک غرق شود.

✦✦✦✦

بیت دوم

مدت زیادی نگهش داشتم چون جانم را از دست دادم
در گوشه ویرانه ها، ویرانه اول

از آنجایی که در گذشته عمرم را هدر دادم، حالا، مهم نیست که چه قیافه ای داشتم، فهمیدم که بهتر است در گوشه ای از آشفتگی مست و درهم شکسته به سر ببرم.

✦✦✦✦

آیه سه

چون منفعت طلبی از درویشی دور است
هر دو سینه پر از آتش و اولی پر از آب

و چون اندیشیدن به مصلحت و مصلحت خود از راه درویشی و قناعت دور است، چه بهتر که سینه معبد آتش عشق و نگاه پر از اشک باشد.

✦✦✦✦

آیه چهار

حالت زهد با شخصیت را نمی گویم
اگر این داستان با غزل اول و غزل گفته شود

حال آن زاهد و آنچه در دل او می گذرد را با مردم در میان نمی گذارم و اگر بگویم بهتر است در گوش غنچه و غنچه گفته شود.

✦✦✦✦

آیه پنج

به طوری که آسمان در زین است
در بالای آرزوی ساقی، اولین شراب در دست اوست

الان هم که روزگار آنقدر آشفته و به هم ریخته است، بهتر است حال و هوا باشد تا عیادت پیشخدمت سر و شراب در دست نوشنده.

✦✦✦✦

آیه شش

من نمی خواهم به من آرامش بدهی، آره
چون تاب زن زلف مثل تاب اول است

من به معشوقی مثل تو اهمیت نمی دهم، آری وقتی رنج می برم، بهتر است از موهای فرفری تو باشد.

✦✦✦✦

بیت هفتم

بزرگ که شدی حافظ از چاله بیرون برو
رندی و حسنکی در اولین دوران جوانی خود