غزل شماره ۴۴۹ حافظ: ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

معنا و تفسیر غزل شماره ۴۴۹ حافظ

آیه اول

شما اجازه می دهید عاشقان رها شوند
شما عاشقان را از خودتان جدا می کنید

ای کسانی که جدایی از عاشقان را جایز می دانید و آنها را از هم دور نگه دارید و چاکراهای خود را از خود دور کنید… ادامه در بیت بعدی

✦✦✦✦

بیت دوم

بادیه نشین تشنه نیز آن را روشن خواهد یافت
به امید داشتن شما در این راه در خدا

در برابر رؤیت فیض الهی، تشنگان را در صحرای عشق با آب ظاهر سیراب کن.

✦✦✦✦

آیه سه

شجاع باش و من آن را برای تو حل خواهم کرد، جان لیکن
این جوری است که به من نگاه می کنی

جانا، تو قلبم را دزدیدی و آنچه را که برایت شایسته بود انجام دادی، اما بهتر از من مراقب قلب من باش و بهتر از من با آن رفتار کن.

✦✦✦✦

آیه چهار

ما یک نوشیدنی داریم که سایر حریفان می نوشند
ما آن را تحمل نمی کنیم، شما اجازه دهید

اگر می دانید حلال است، بدانید، اما ما مجاز نیستیم و نمی توانیم تحمل کنیم که ساقی ها از لیوان ما شراب بنوشند.

✦✦✦✦

آیه پنج

مگس حضرت سیمرغ برای تو نیست
تو مواظب خودت هستی و ما رو اذیت میکنی

تو بی ارزش پرواز می کنی، دادگاه عالی سیمرغ جای پرواز و دویدن تو نیست.

✦✦✦✦

آیه شش

به دلیل اشتباه شما از این درب محروم شده اید
چرا ناله و جیغ میزنی؟

از برکت این در محروم شده ای به خاطر اشتباه و سهل انگاری از کی شکایت می کنی و چرا فریاد می کشی؟

✦✦✦✦

بیت هفتم

حافظ از پادشاهان القاعده درخواست خدمت کرد
بدون تلاش چه امیدی می دهید؟