غزل شماره ۴۱۹ حافظ: وصال او ز عمر جاودان به

معنا و تفسیر غزل الحافظ شماره ۴۱۹

آیه اول

رابطه او با زندگی ابدی
اوه خدا به من بده

پیوند و ملاقات با یک دوست بهتر از زندگی ابدی است. خداوند به من بهترین را عطا فرماید.

✦✦✦✦

بیت دوم

او به شمشیر من زد و من به کسی نگفتم
این راز دوست و دشمن است

دوستم با شمشیر به من توهین کرد و من یک کلمه در این مورد به کسی نگفتم بهتر است راز دوست را حفظ کنم تا دشمن.

✦✦✦✦

آیه سه

از بردگی در این در بمیرم
برای زندگی کسی که پادشاه جهان بود

به جان دوستم سوگند که بهتر است بر در خانه اش به نشانه غلام بمیرد تا بر دنیا سلطنت کند.

✦✦✦✦

آیه چهار

خدای من از دکترم بپرس
چه زمانی در نهایت نمی توانیم؟

به خاطر خدا از دکترم بپرس کی این مصدوم خوب میشه.

✦✦✦✦

آیه پنج

Das Jale سرور ما بود
خاکش غرق در خون ارغوانی بود

آن گلی که پای معشوق رفیع ما لگدمال شد، خاکش از خون ارغوان گرانبهاتر است.

✦✦✦✦

آیه شش

مرا گوشه نشین صدا کن
این سیب در باغ می روید

ای زاهد مرا به بهشت ​​دعوت مکن که سیب زیر چانه تو از آن همه باغات بهتر است.

✦✦✦✦

بیت هفتم

همیشه از او التماس کنید
به قول حکومت ابدی

ای دل همیشه برای همسایگی او تلاش کن که مال و مال تو جاودانه و جاودانه است.

✦✦✦✦

آیه هشتم

جوانا سر متب از بند پیران
صدای بزرگترها از شانس جوانان بهتر است

ای جوان نافرمانی مکن و به نصیحت بزرگتر پشت کن که خرد بزرگتر از اقبال جوان است.

✦✦✦✦

آیه نهم

شب گفت چشم کسی را ندیدم
مروارید گوش من در این دنیا

یار شبی می گفت: چشم هیچکس در دنیا بهتر از گوش بندنوش حاوی مروارید اندرس ندیده است.

✦✦✦✦

آیه ده

گرچه رود زنده آب حیات است
اما شیرازنا اصفهانی است

اگرچه آب تولیدی این رودخانه حیات ابدی می بخشد، اما شهر ما شیراز بهتر از اصفهان است.

✦✦✦✦

آیه یازده

صحبت دوست قند
اما حافظ درباره او گفت