غزل شماره ۴۱۷ حافظ: عیشم مدام است از لعل دلخواه

غزل شماره 417 را حافظ در یکی از سفرهای شاه شجاع در زمانی که روابط بین آنها بسیار خوب بود، سروده است. حافظ طبق بیت اول زندگی مستمر و شادی دارد و دوستدار شراب ناب و لبو است. او با گفتن «الحمدلله» خدا را به خاطر این نعمت‌ها شکر می‌کند. در بیت دوم از اقبال او یاد کرده است.