غزل شماره ۳۷۲ حافظ: بگذار تا ز شارع میخانه بگذریم

معنی و تفسیر غزل حافظ شماره 372

آیه اول

از خیابان میخانه بگذریم
زیرا همه ما به یک جرعه از آن رویا نیاز داریم

بیایید از بزرگراهی که به بار منتهی می شود بگذریم، زیرا همه ما برای نوشیدن کمی شراب به آن دروازه نیاز داریم.

✦✦✦✦

بیت دوم

روز اول وقتی با رندی و لاو آشنا شدیم
شرطش این بود که از این راه عبور نکنیم

زمانی که ما از آغاز خلقت طرفدار عشق و شهوت بودیم، این امر ایجاب می کرد که در راهی جز راه عشق و شهوت گام نزنیم.

✦✦✦✦

آیه سه

باد تخت و مبل را دور کرد
اگر غمگین هستیم، خوشحال نیستیم

در این دنیایی که تخت جمشید و پایگاه او بازیچه باد است، غمگین بودن شایسته نیست، شراب خوردن بهتر است.

✦✦✦✦

آیه چهار

حتی بوی دستش روی کمرش
و در خون دل یاقوت سرخ است

آرزوی این را داریم که بتوانیم مثل یاقوت سرخ خونی یک قلب دردمند دستهایمان را دور کمر او بپیچیم.

✦✦✦✦

آیه پنج

نصیحت انقلابیون را که ما هستیم تبلیغ نکنید
با خاک دوستت به فردوس نگاه نکن

ای پیامبر، ای نادانان، ما را نصیحت مکن که آسمان را دوست نداشته باشیم.

✦✦✦✦

آیه شش

زیرا صوفیان مقتدا می رقصند
ما هم جادو می کنیم

اکنون که صوفیان رهبر و الگوی وجد و سماع شده اند، ما نیز ناگزیر دست خود را از تقلید و فریب تکان می دهیم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

او از گرد و غبار زمین دور بود
بیچاره های ما که پیش شما کمتر از خاک هستند

زمین از شراب کوچکی که بر آن ریختم مروارید و گوهر به دست آورد.

✦✦✦✦

آیه هشتم

حافظ شور ربطی به کنفرانس کاخ ندارد
با خاک این آستان برویم