غزل شماره ۳۴۸ حافظ: دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

آیه اول

دریا را می بینم و صبر را در بیابان می ریزم
در این کار دلم را به دریا خواهم زد

با اشک چشمانم را مانند دریا باز می کنم و صبر را دور می اندازم و در عمل آشکار عشق دلم را به دریا می اندازم.

✦✦✦✦

بیت دوم

از دل گناه آه میکشم
بگذار آدم و حوا را در رحم بگذارم

از دل غمگین و آلوده به گناه آه می کشم تا آتش گناه آدم و حوا شعله ور شود.

✦✦✦✦

آیه سه

خوشبختی جایی است که قلب باشد
من سعی خواهم کرد خودم را در آنجا نجات دهم

انگیزه برای خوشبختی جایی است که عاشق است و من سعی می کنم به آنجا برسم.

✦✦✦✦

آیه چهار

درپوش کلاه آفتابگیر را باز کنید
تا اینکه سر سودازید را به پایم می اندازم

ای ماهوروی ای که کلاهی از خورشید به سر می کنی، کمربند چادرت را باز کن تا سر پرشور خود را به پای تو بیاندازم که سر قیطان های بلندت به پایت می رسد.

✦✦✦✦

آیه پنج

تیر آسمان را خورده ام، باد بده تا مستم کند
گره فیکنم در شکاف خلفی در Gemini

تیری از بهشت ​​به من زده است، شراب را به من بده تا بتوانم ریسمان کیف تیرانداز را به جومیت دوقلو دور کمرم ببندم. و در کیف تردین او را می بندم. برای اطلاع از معنای جوزا تفسیر آیه اول سوره جوزا را بخوانید نخ شماره 329 حافظ: جمینی سحر نیهاد همایل برم بازگشت به

✦✦✦✦

آیه شش

جرعه ای از فنجان بر این تخت خواهم ریخت
من در این گنبد مینا چنگ خواهم نواخت

در ادامه بیت قبل: اندکی از جام شرابم را که چون بستری روان است بر زمین ریختم و صدای زمزمه چنگ مانندم را به گوش این گنبد آبی آسمان رساندم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

امیدوارم حافظ اشتباه کرده و اشتباه کرده باشد
چرا باید ثروت امروز را خرج فردا کنم؟