غزل شماره ۳۳۶ حافظ: مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم

آیه اول

با خبرهای خوب از خواب بیدار خواهم شد
من پرنده ام و از دام دنیا برمی خیزم

وعده و تله های تو کی می آید تا من پرنده و فرشته پاک جهان بالا چشم بر زندگی ببندم و از دام این دنیا پرواز کنم؟

✦✦✦✦

بیت دوم

تو را می ستایم که مرا نوکرت می خوانی
بیا از عوضی بلند شویم

به دوستی و محبت تو قسم می خورم که اگر مرا غلام و بنده خود بدانی، دیگر به تسلط بر دنیا و آنچه در آن است، دست خواهم کشید.

✦✦✦✦

آیه سه

پروردگارا از ابرها باران بفرست
قبل از اینکه از بین جمعیت بلند شویم

خدای من، پیش از آن که جسم خاکی من مانند غبار از جهان برآید و محو شود، از ابر باران بفرست و مرا راهنمایی کن.

✦✦✦✦

آیه چهار

من با مای و یک خواننده روی خاکم می نشینم
آنجاست که لهاد رقص کنان برخیزم

لحظه ای با شراب و نوازندگان بر خاک قبر من بمان تا رقصنده ها عطر را بشنوند و بخواهند به تو تبدیل شوند و از گودال قبر برخیزند.

✦✦✦✦

آیه پنج

برخیز و برخیز ای بت حرکات شیرین
بیایید برای زندگی و دنیا بایستیم

ای زیبایی زیبا برخیز و بدنت را نشان بده تا در حال رقص و شادی از وجود و زندگی دست برداریم.

✦✦✦✦

آیه شش

با وجود سن بالا، در شب سختی مرا در آغوش گرفتند
جوان تا سحر کنار تو بیدار می شوم

با اینکه پیر و ضعیفم، شبها مرا با گرمی و لطافت در آغوشت بگیر تا صبح در کنارت بیدار شوم و جوانی را از سر بگیرم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

روزی که می میرم، به من مهلت دهید تا مرا ملاقات کند
تا حافظ بر سر زندگی و دنیا برود