غزل شماره ۳۱۴ حافظ: دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم

معنا و تفسیر غزل شماره 314 الحافظ

آیه اول

بیماری چشمت را از دست من بگیر
اما برای مهربانی تو میمیرم

دیشب بیماری چشم تو و عوارضش مرا کشت، اما به خاطر لطافت و جذابیت لب های تو جان تازه ای به دست آوردم.

✦✦✦✦

بیت دوم

عشق من به خط سیاه تو چیز جدیدی نیست
برای نوشیدن این فنجان هلالی دیر شده است

علاقه من به موهای مشکی معطر دور صورتت چیز جدیدی نیست. مدتهاست که از باد این جام گرد مست نشده ام.

✦✦✦✦

آیه سه

از دیدگاه شخصی من، این نکته قابل استقبال است
به خاطر پای تو سرت ننشستم

در پایداری خود این را دوست داشتم که با وجود همه جفاهای شما در مسیر خواسته شما کوتاهی نکردم.

✦✦✦✦

آیه چهار

اوت، به من نگاه کن، در بار بنشین
حتی خودم رانندگی می کردم

از من توقع خرد و تقوا نداشته باش که من در مده جایگاه دارم زیرا مدتهاست که مدعی خدمت به رندان هستم.

✦✦✦✦

آیه پنج

صد خطر در راه عشق از آن سوی نابودی است
نگو که عمرم تموم شده

صد جور خطر در مسیر عشق حتی بعد از مرگ وجود دارد، پس فکر نکن وقتی عمرم تمام شد از شرشان خلاص می شوم.

✦✦✦✦

آیه شش

و بعد از این چه حیف از تیر کج حسد
چون به قوس ابروی مورد علاقه ام پیوستم

از این به بعد از تیر حسادت غم وارد قلبم نمی شود چون با ابروکمانی محبوبم به رابطه رسیده ام.

✦✦✦✦

بیت هفتم

بوسه بر عقیق شما مجاز است
که مهر وفاداری به پشیمانی و جفا را نشکسته ام

بر من جایز است که سینه عقیق تو را ببوسم، یعنی لبهایت را که مروارید دندانهایت است، زیرا با این همه ظلم و سرزنش از وفاداری باز نگشتم.

✦✦✦✦

آیه هشتم

صنمی لشکریم دل را ربود و رفت
آه اگر عشق تو دستم را نگیرد

محبوبیت نظامی قلب و دین مرا ربود و رفت. وای بر من اگر لطف و عنایت پادشاه به من کمک نکند.

✦✦✦✦

آیه نهم

سطح دانش حافظ به آسمان بلند شده است
ببخشید شمشاد قد بلندی