غزل شماره ۳۰۵ حافظ: به وقت گل شدم از توبهٔ شراب خجل

آیه اول

در زمان گل دهی شرم داشتم از الکل توبه کنم
هیچ کس نباید از اشتباه کردن خجالت بکشد

و در شکوفه گل شرم کردم چون از شراب توبه کرده بودم. امیدوارم هیچکس از اشتباه کردن شرمنده نباشد.

✦✦✦✦

بیت دوم

حقانیت ما همه راه است و من چراغ بحث هستم
نیمز شهید و ساقی خجالتی نیستند

آنچه را که ما خوب و پرهیزکار می دانیم همه فریب و دام در سر راه مردم است و من در مقابل محبوب خبری و ساقی خجالت نمی کشم.

✦✦✦✦

آیه سه

به همین دلیل ما از خود به اهل کریم پناه می بریم
ما از پرسیدن خسته شده ایم و از پاسخ خجالت می کشیم

امیدوارم یار با رفتار و اخلاق شریفش از دست ما عصبانی نشود چون سوال این گفته را از دست می دهد و چون جواب درستی ندارم از پاسخ دادن خجالت می کشم.

✦✦✦✦

آیه چهار

خونی که از دوش شبانه از چشم بیرون آمد
در چشم مسافران خفته شرمنده شده ایم

شب قبل شرمنده اشک های خونین پشیمانی و ندامتی بودیم که از چشمان بیدارمان در برابر کسانی که به عالم خواب رفته بودند سرازیر شدیم.

✦✦✦✦

آیه پنج

نرگس مست است و می خواهد سرش را جلویش بیندازد
از نحوه تهمت چشمانش خجالت می کشید

اگر این شاخه نرگس مست باشد و سرش پایین باشد، مناسب است، زیرا از رفتار چشمان شما و نگاههای سرزنش آمیز شما شرم دارد.

✦✦✦✦

آیه شش

خدا را شکر تو بهتر از خورشید هستی
من از تو در آفتاب خجالت نمی کشم

چهره شما زیباتر و جذابتر از خورشید است و خدا را شکر در مقابل خورشید شرمنده آن نیستم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

حجاب تاریکی آب سبزی ها را پوشانده بود
شعر حافظ و آن شخصیت مثل آب شرم است