غزل شماره ۱۷۴ حافظ: مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

معنی و تفسیر غزل شماره 174 حافظ

آیه اول

مژده برای دلی که از شبا برگشت
یک خبر خوب از صبا برگشت

ای دلم بگو نسیم صبا دوباره وزید و مژده از دیار سبا برگشت. این آیه اشاره به رسول سلیمان دارد که سلیمان را به ملکه سبا بشارت داد.

✦✦✦✦

بیت دوم

آواز سحر، آواز داوودی های باز
که سلیمان گل از باد برگشت

ای بلبل، دوباره آواز دیزی را از سینه ات رها کن که گل سرخ ها مانند حضرت سلیمان با باد بازگشته اند.

✦✦✦✦

آیه سه

العریفی که می تواند زبان سوزان را بفهمد
اینکه بپرسم چرا رفت و چرا برگشت

کجاست دل دانا و خرد که زبان سوسن را بفهمد و رازش را بداند چرا پارسال پژمرده شد و امسال دوباره جوانه زد؟ لیلی در ادبیات به سکوت و حرف نزدن معروف است.

✦✦✦✦

آیه چهار

من یک کرد هستم و لطف خدای کریم نصیبم شد
بازگشت خانه ماهرخ از راه تحقق بود

چون اقبالی که خداوند به من داد با سخاوت و جوانمردی رفتار کرد، آن عاشق زیبا دوباره به خاطر عشق و وفا به سراغم آمد.

✦✦✦✦

آیه پنج

صبح ها بوی لاله نوشیده می شود
دلش داغ شد و به امید دارو برگشت

لاله بوی شراب خوب را از نسیم صبح شنید و چون دلش شکست، دوباره گل کرد و برگشت به امید اینکه مرهم دردش بیاید.

✦✦✦✦

آیه شش

چشمم به راه این قافله بماند
تا اینکه آهنگ دوباره به گوشم رسید

چشمانم در کنار جاده منتظر این کاروان بود تا اینکه صدای زنگ کاروان را شنیدم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

هر چند حافظ ناراحت شد و عهدشکنی کرد
به لطف او از در ما بازگشت

گرچه حافظ بغض دل را دلیل قرار داد و عهدشکنی کرد، اما عشق و عطوفت آن معشوق را ببین که با صلح و صفا به حافظ بازگشت.