غزل شماره ۱۶۰ حافظ: خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

معنا و تفسیر غزل شماره 160 حافظ

آیه اول

تنها بودن خوب است اگر دوست من باشی
نه من می سوزم و او شمع جامعه می شود

تنها بودن و دوری از دیگران بسیار پسندیده و لذت بخش است اگر معشوق فقط دوست من باشد نه اینکه از دوری او در تنهایی بسوزم در حالی که او در جمع دیگران مانند شمعی می درخشد.

✦✦✦✦

بیت دوم

من جواهر سلیمان نیستم
که گاهی دست اهریمن بر اوست

انگشتر حضرت سلیمان را به هیچ چیز نمی گیرم، یعنی برای من ارزشی ندارد. اگر گاهی در دست اهریمن (جن یا شیطان) باشد.

✦✦✦✦

آیه سه

حکم خدا در خلوت اتصال است
امیدوارم رقیب محرم و حرمان سهم من باشد

خدایا او را در خلوت رابطه رقیب محرم معشوق قرار نده و سهم من از بیگانگی و مهجوریت باش.

✦✦✦✦

آیه چهار

همای جو موفق باشی همیشه باعث افتخاره
در آن سرزمینی که طوطی کمتر از گاو است

به مرغ سعادت و پرنده سعادت بگو در آن سرزمینی که مقام طوطی از کلاغ پایین تر است بر عزت و عظمت او سایه افکند. هوما پرنده ای افسانه ای است که گفته می شود سایه اش بر سر هر کسی که خوشحال شود و پادشاه شود می افتد.

✦✦✦✦

آیه پنج

نیازی به ابراز علاقه ای نیست که آتش دل را می سوزاند
توانایی تشخیص معنای یک کلمه

چه نیازی به ابراز اشتیاق وجود دارد؟ در حالی که می توانند آتش دلم را از سوختن کلمات بفهمند.

✦✦✦✦

آیه شش

شما نفس خود را از دست نمی دهید، بله
دل غریبه با وطن آمیخته است

آرزو و آرزوی رسیدن به جایی که هستی هرگز از ذهن و روح من خارج نمی شود، بله باید اینطور باشد. زیرا دل پریشان و آشفته غریب آرزوی رفتن به جایی را دارد که در آن بزرگ شده است.

✦✦✦✦

بیت هفتم

به سنت سوسن، اگر ده زبان صحبت می کنی، حافظ
بگذار مهری بر دهانت پیش از تو باشد

حافظ اگر هم مثل سوسن ده زبان بیابد باز هم مثل غنچه بر دهانش مهر است و در مقابل تو ساکت است.