غزل شماره ۱۱۶ حافظ: کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

معنی و تفسیر غزل شماره ۱۱۶ حافظ

آیه اول

یک آدم خوب و خوش تیپ
معلوم است که برای بینایی نتایج دارد

هر که جمال الازهر عزیز و خط سبز آن را ببیند، معلوم می شود که بهترین نتیجه را به دست آورده و از دید او بهره برده است.

✦✦✦✦

بیت دوم

چو خام دستور او را اطاعت می کند
او را زمین می گذاریم مگر اینکه او را به آرایشگاه ببرد

مانند قلم سر به اطاعت او فرود آوردیم و تا نیکان سر ما را با شمشیر نبرند بلند نمی کنیم.

✦✦✦✦

آیه سه

یک نفر مثل یک شمع در اتصال شما پروانه ای پیدا کرد
که زیر تیغت رازی متفاوت دارد

فقط به یک نفر می توان اجازه داد مثل شمع تو را ببندد که هر لحظه سرش را زیر شمشیر تو گم کند و راه برود. در عشق، پروانه همیشه شمع را دوست دارد.

✦✦✦✦

آیه چهار

دستش را دراز کرد تا پایی که در دستش بود را ببوسد
ژو آستانه بادین همیشه آنجاست

این شخص می تواند به بابوسی شما دسترسی پیدا کند که سرش را مانند آستان درب خانه شما نگه می دارد. فردی که چاکرای دیگری است همیشه سرش را به آستان خانه اش می مالد و اوست که می تواند به باپوسی محبوب دست یابد.

✦✦✦✦

آیه پنج

از زهد خشک خسته شدم باد پاک کجاست؟
بوی باد همیشه کنجکاوتر است

من از نفاق و عبادت سخت خسته و بیزارم، شراب پاک کجاست؟ زیرا بوی شراب همیشه بینی من را شاداب نگه می دارد و خستگی را برطرف می کند.

✦✦✦✦

آیه شش

اگر وجود ندارد، برای شما کافی است
دمی زد از فریب ذهن نادان لذت می برد

اگر شراب برای شما مفید نیست، آیا این کافی نیست که شما را برای مدتی از افکار غلط ذهنی دور نگه دارد؟

✦✦✦✦

بیت هفتم

آن که از راه تقوا منحرف نشود
حالا تصمیم می گیرد سفر کند

کسی که هرگز راه تقوا را ترک نکرده بود، اکنون به قصد رسیدن به میخانه سفر کرد.

✦✦✦✦

آیه هشتم

دل شکسته حافظ را بر زمین خواهد انداخت
چو لالی هوای گرم روی جگر

دل شکسته حافظ مثل لاله گرمای عشقش را با خود به زمین خواهد برد. یعنی با عشقی که دلش شکست و جگرش شعله ور شد می میرد