توانایی اجداد ما در شکار طعمه‌های بزرگ | راز شکار جانوران عظیم‌الجثه توسط انسان‌های اولیه
انسان‌های باستان برای کشتن جانوران عظیم از روش جالبی مانند ماموت‌ها استفاده می‌کردند. به نظر می‌رسد قوم کلوویس که تقریباً ۱۳۰۰۰ سال پیش در آمریکای شمالی زندگی می‌کردند، نیزه‌هایی را در زمین می‌کاشتند تا با استفاده ازآن و باتوجه‌به وزن و حرکت جانوران به حیات‌وحش نزدیک شوند.
همشهری آنلاین – یکتا فراهانی: تحقیقات نشان داده‌اند اجداد ما هزاران سال پیش توانایی پایین آوردن طعمه‌های بزرگ مانند ماموت‌ها را داشتند. اما اینکه انسان‌های اولیه چگونه جانوران عظیم‌الجثه را کشتند تا حدودی یک راز باقی‌مانده است.
راز شکار انسان‌های اولیه
تحقیقات نشان می‌دهد انسان‌های اولیه برای شکار نیزه‌هایی را پرتاب می‌کردند که نوک آنها را با سنگ‌های تیغ زده‌اند، تا دورتادور شکار خود را بکوبند یا حتی حیوانات زخمی را جمع‌آوری کنند.
مطالعات جدید نشان می‌دهد شاید هیچ یک از این احتمالات درست نباشد. ممکن است انسان های اولیه قنداق نیزه های نوک تیز خود را به زمین چسبانده باشند و سلاح را به گونه‌ای به سمت بالا بچرخانند که حیواناتی مانند ماموت، گاومیش کوهان دار یا گربه را از پا درآورند.
این نیرو می‌توانست نیزه را به عمق بدن شکارچی فرو می‌برد و ضربه‌ای مخرب‌تر از آن چیزی که حتی قوی‌ترین شکارچیان ماقبل تاریخ به تنهایی قادر به انجام آن بودند وارد می‌کرد.
بیشتر بخوانید :
کشف بی سابقه ردپای انسان‌های اولیه در تهران | انسان‌های اولیه در کدام نقطه از تهران زندگی می‌کردند؟ | چه آثاری از این دوران کشف شده است؟
پناهگاه‌هایی از عصر یخبندان
نیروی شبیه‌سازی شده حیوانات
به گزارش Sciencetech تیمی از باستان‌شناسان باتکیه‌بر منابع متعدد نوشته‌ها و آثار هنری، شواهد تاریخی را از سراسر جهان در مورد شکار مردم با نیزه‌های کاشته شده بررسی کردند.
در مرحله بعد، تیم اولین مطالعه تجربی را روی سلاح‌های سنگی انجام داد که بر تکنیک‌های شکار پیک متمرکز بود و نشان داد که نیزه‌ها چگونه به نیروی شبیه‌سازی شده یک حیوان نزدیک‌شده واکنش نشان می‌دهند.
آنها می‌گویند هنگامی که سنگ تیز شده گوشت را سوراخ و سیستم نصب مهندسی شده خود را فعال کرد، نوک نیزه مانند یک گلوله نوک توخالی امروزی عمل کرد و می‌توانست جراحات جدی ایجاد کند.
پرتاب نیزه‌های سنگی
این تیم از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی گفت که آزمایش‌های قبلی نشان می‌دهد پرتاب نیزه‌هایی با نوک سنگی به یک ماموت ۹ تنی «مثل یک سوزن سوزن» می‌شد.
به عقیده آنها مردم هنگام عبور از زمین، تعداد محدودی سنگ مناسب برای کار با آنها داشتند. یعنی ممکن است صدها مایل را بدون دسترسی به نوع مناسبی از قطب طولانی و مستقیم که از آن نیزه‌ای بسازند، طی کنند.
بنابراین، شاید به همین دلیل آنها نمی‌خواهند متوجه خطر پرتاب یا ازبین‌بردن ابزارهای خود شوند بدون اینکه بدانند حتی به حیوان ضربه زده‌اند یا خیر.
بینش جدید درباره زندگی پیش از عصر یخبندان
جون سانسری، یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: انرژی که می‌توانید با بازوی انسان تولید کنید، هیچ شباهتی به انرژی تولید شده توسط یک حیوان شارژی ندارد و مرتبه آن کاملاً متفاوت است.
محققان می‌گویند یافته‌های آنها در ژورنال Plos One نحوه تفکر ما را در مورد چگونگی زندگی حدود ۱۳۰۰۰ سال پیش در عصر یخبندان تغییر می دهد. در ماه‌های آینده، این تیم قصد دارد نظریه خود را با ساختن چیزی شبیه به ماموت ماکت آزمایش کند.
آنها امیدوارند با استفاده از یک نوع سرسره یا آونگ، شبیه‌سازی کنند که یک حمله ممکن است شبیه به برخورد یک پیک کاشته شده با یک پستاندار عظیم‌الجثه و سریع باشد.
