غزل شماره ۳۸۹ حافظ: چو گل هر دم به بویت جامه در تن

معنی و تفسیر غزل شماره 389 حافظ

آیه اول

ژو هر بار که لباس می پوشد گل می دهد
از یقه تا دامن بریدم

هر لحظه که بوی تو را می شنوم و آرزوی دیدارت را دارم، پیراهنم را مانند غنچه گل از یقه تا دامن پاره می کنم.

✦✦✦✦

بیت دوم

تو را مثل گلی در باغ دید
چو مستان لباساتو در بیار

انگار غنچه گلی بدنت را در باغ دید و مثل مستی لباست را درید.

✦✦✦✦

آیه سه

برای ناراحتی شما متاسفم جان
اما تو به همین راحتی قلبم را از من گرفتی

من به سختی می توانم از غم عشق تو جان سالم به در ببرم، اما تو به راحتی قلبم را ربودی.

✦✦✦✦

آیه چهار

به قول دشمنان از دوستی برگشتم
هیچ کس نباید دوست دشمن شود

شما به خاطر سخنان ناشایست دشمنان، دست دوست خود را قطع کرده اید. هیچکس مثل شما با دوستش دشمن نمی شود.

✦✦✦✦

آیه پنج

اندام شما در یک لباس مانند یک فنجان است
قلبت مثل یک سیم آهنی در سینه ات است

بدن تو در پیراهن مانند شراب در لیوان بلورین است و قلب تو در سینه مانند آهن در میان نقره است.

✦✦✦✦

آیه شش

از چشمان خون آلود اشک می آورد
وقتی قلبت از نور می سوزد

ای شمع، از دید سوزان و سرخت اشک بریز، زیرا آتش و گدازه درونت بر همگان آشکار شده است.

✦✦✦✦

بیت هفتم

به سینه ام دست نزن ای دلشکسته
بگذارید مثل دود از سوراخ خارج شود

این کار را نکن وگرنه نفس مرگ مثل دود از گلویم بیرون می آید.

✦✦✦✦

آیه هشتم

قلبم را می شکند
آنی که در سر زیلوف است در مسکن است

دل من را نشکن و زیر پایت نگذار تا در موهایت است.

✦✦✦✦

آیه نهم

حافظ دلت در دل قفل است
به این ترتیب کارش متوقف می شود