غزل شماره ۳۵۷ حافظ: در خرابات مغان نور خدا می‌بینم

آیه اول

من نور خدا را در خرابه های مغان می بینم
شگفت انگیز است که چه نوع نوری را از کجا می بینم

در بار زرتشتیان موبدان نور خدا و نور الهی را احساس می کنم. به شگفتی نوع نوری که از کجا می بینم نگاه کن.

✦✦✦✦

بیت دوم

ای ملک حج به من نشان بده که زناکار هستی
شما خانه ای می بینید و من خانه خدا را می بینم

ای شاهزاده حاجیان به من فخر مکن که خانه خدا کعبه را زیارت می کنی و من صاحب خانه را پروردگار می بینم.

✦✦✦✦

آیه سه

من می خواهم از شما سوء استفاده کنم
به نظر من دور از ذهن است، به نظر من اشتباه است

می خواهم گره موهای این زیبا را باز کنم تا عطر دلنشینش پخش شود. این تفکر غیرممکن است و من در واقع اشتباه می کنم.

✦✦✦✦

آیه چهار

دل سوزان، اشک جاری، ای سحر، ناله شب
من همه اینها را از محبت شما می بینم

سوز و آشوب دل و اشک های جاری و آه های صبحگاهی و گریه های شبانه همه را به لطف تو نسبت می دهم که غم عشقت را بر من ارزانی داشته است.

✦✦✦✦

آیه پنج

هر بار که بخشی از تو را زندگی کردم، راه خیال
آنچه را که در این صفحه می بینم به شما می گویم

هر لحظه تصویر جدیدی از چهره تو می گذرد و تخیل من را به خود مشغول می کند. با چه کسی می توانم بگویم چه تصاویری را روی صفحه تخیل خود می بینم؟

✦✦✦✦

آیه شش

هیچ کس ختنه و ریش مفید را ندید
چیزی که هر سحر می بینم باد صبح است

بوی خوشی که از نسیم دوستانه به من می رسد، هیچکس مشک و بوی آهو را در صحرای ختن و چین استشمام نکرده است.

✦✦✦✦

بیت هفتم

دوستان از بازی انتقاد نکنید
من او را به عنوان معشوق شما می بینم