غزل شماره ۳۳۳ حافظ: نماز شام غریبان چو گریه آغازم

آیه اول

نماز مغرب از غریبه ها شروع کردم به گریه کردن
در مورد شعر عجیب صحبت خواهم کرد

هنگام نماز مغرب و عشاء برای مردم دور از وطن خود گریه می کنم. از طریق ترحم بی خانمانی، داستانم را تعریف می کنم.

✦✦✦✦

بیت دوم

برای یاد دوست و کشورمان بسیار گریه کنیم
برای ترک دنیا و شکستن سنت های سفر

آنقدر برای یاد دوست و شهر و دیارم گریه می کنم که راه سفر را از روی زمین ویران خواهم کرد.

✦✦✦✦

آیه سه

من اهل کشور عزیزم هستم نه اهل کشور خارجی
بسیار خوشحالم که آن را با دوستانم به اشتراک می گذارم

من شهروند یک سرزمین دوست هستم و نه یک شهر غریب. ای خدایی که ما را از ترس رها کردی، دوباره مرا به دوستانم برگردان.

✦✦✦✦

آیه چهار

خدا کمکم کنه دوست من
این باعث می شود که من بخواهم دانش خود را بالا ببرم

ای خضر، پیامبر و حامی مسافران بیابان، به خدا کمکم کن تا بار دیگر حضورم را در خرابه ها اعلام کنم.

✦✦✦✦

آیه پنج

چه کسی حکمت پیری من را در نظر خواهد گرفت؟
که دوباره عاشق سانمی شوم

عقل پیری را پیری نمی‌داند و می‌پندارد که من جوان هستم، زیرا دوباره مرا می‌بیند که با جوانی عاشق عشق می‌ورزم.

✦✦✦✦

آیه شش

هیچکس جز صبا و شاملم نمی داند
ای عزیز، من آبجوی هستم که چیزی جز باد نیست

عزیزم، جز نسیم سبا و باد شمال، مرا در این سرزمین نمی شناسد که جز باد همنشینی ندارم.

✦✦✦✦

بیت هفتم

هوای خانه دوست زندگی ماست
صبا، نسیم را از خاک شیراز بیاور

هوا و نسیم زمین عزیزم برای من مانند آب حیات است، سرچشمه حیات جاویدان. ای نسیم صبا باد خنکی از خاک شیراز به من بده.

✦✦✦✦

آیه هشتم

سرم بالا آمد و تقصیرم را مو به مو گفتم
من ناراحتم که از این موضوع شکایت کنم

اشکم جاری شد و اشتباهم یعنی عدم تحمل غرابت علناً برای همه آشکار شد. از کی شکایت کنم که گوینده ای که با او صحبت می کنم خودی و محلی است؟

✦✦✦✦

آیه نهم

شنیدم که از چنگ گل صبح بخیر می گفت
غلام حافظ لهجه و صدای خوبی دارد