غزل شماره ۱۸۸ حافظ: مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

معنی و تفسیر غزل شماره 188 حافظ

آیه اول

تقصیر را به گردن رندی و آن عشق فضول بیندازید
اعتراض به اسرار علوم غیبی

آن برزخ که راز علم الهی و تقدیر ابدی را انکار می کند رندی و سابق من را نقد می کند.

✦✦✦✦

بیت دوم

به کمال عشق بنگر نه به کمال گناه
هر که بی هنر بیفتد باید به عیب نگاه کند

به عشق واقعی بنگرید که در حد کمال است نه به کاستی های ناشی از گناه، زیرا فقط انسان بدون هنر به عیب می نگرد.

✦✦✦✦

آیه سه

باشد که بوی این نفس از عطر هور بیشت بیاید
این باعث می شود کثیفی در جیب ما باشد

و سپس حوریان بهشتی بوی خوبی می دهند که غبار میخانه ما مانند عطر بر گردنشان می پیچد.

✦✦✦✦

آیه چهار

گامزی ساقى اسلام بسیار زنده است
هر که از صحابه بپرهیزد جز همنشین

جذابیت و کاریزمای ساقی چنان راهزن تقوا و ایمان است که شاید صهیب تنها کسی باشد که از نوشیدن مشروبات الکلی اجتناب کند.
صهیب: از اصحاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که به زهد و تقوا و پرهیزگاری و عفت فطری مشهور بود.

✦✦✦✦

آیه پنج

رمز گنجینه خوشبختی، پذیرش اهل دل است
در این نکته شک نکنید

خوشبختی مانند گنجی است که کلیدش پذیرش در برابر صاحبدلان است. هیچکس نباید به این نکته حساس شک کند.

✦✦✦✦

آیه شش

شعبان وادی ایمن به مراد می رسد
تا چند سال به جان شعیبی خدمت کنم

موسی، چوپان وادی ایمن، زمانی به هدف قلبی خود می رسد که چندین سال از صمیم قلب به شعیب خدمت می کند.

✦✦✦✦

بیت هفتم

فسان حافظ قطره خون را دید
چو دوران جوانی و موهای سفید را به یاد می آورد

داستان حافظ وقتی از جوانی و پیری او می گوید اشک در چشمان او جاری می شود.