غزل شماره ۱۳۵ حافظ: چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

معنی و تفسیر غزل الحافظ شماره 135

آیه اول

هر چه باشد به شما کمک خواهم کرد
بوی خوبش را استشمام خواهم کرد

مثل باد می شتابم تا به کوی یار برسم و بینی ام را با بوی شیرینش معطر کنم.

✦✦✦✦

بیت دوم

زندگی بدون معشوق بیهوده می گذرد
از امروز کار میکنم

زندگی من بی شراب و عاشق بیهوده بود، تنبلی بس است، بعد از این به شراب و عشق خواهم پرداخت.

✦✦✦✦

آیه سه

هر شهرتی که به دست آورده ام از علم و دین است
خاکش را خواهم کشید

آن همه نام نیک و شرافتی را که با دین و معرفت آمیخته ام به پای معشوق بر زمین خواهم ریخت.

✦✦✦✦

آیه چهار

وقتی شمع صبحم را با مهر او روشن کردم
من تمام زندگی ام را صرف این خواهم کرد

مثل آفتاب صبح که عشقش روشن و زلال است، برایم روشن شد که مدت عمرم در این مشغله می گذرد.

✦✦✦✦

آیه پنج

به خاطر چشم تو خودمو نابود میکنم
من پایه عهد عتیق را خواهم گذاشت

به یاد چشمان مست تو مست و ویران خواهم شد و اساس عهد دیرینه خود را که با تو بستم برای همیشه استوار خواهم کرد.

✦✦✦✦

آیه شش

این زندگی کجا خون گرفت؟
فدای جادوی جسویی یار خواهم شد

بوی صبا کجاست که جانم به خون و سرخی آغشته شود که گلم را فدای عطر موهای زیبای دوستم کنم؟ صبا پیک عاشقان است که عطر دلوی یار را می آورد.

✦✦✦✦

بیت هفتم

نگذارید ریا و تکبر دل حافظ بدرخشد
من رندی را انتخاب می کنم و او را دوست دارم

ای حافظ، ریا و ریا به دل صفا و صفا نمی بخشد. پس راه تکریم و عشق را انتخاب می کنم