غزل شماره ۱۳۲ حافظ: به آب روشن می عارفی طهارت کرد

معنی و تفسیر غزل الحافظ شماره 132

آیه اول

العریفی خود را با آب زلال تطهیر کرد
علی الصباح که از بار بازدید کرد

وقتی صاحبدلی صبح به میخانه رفت، با آب پاک و شراب وضو گرفت. حافظ از کلمه «زیارت» برای بیان جایگاه و مقام مکده استفاده می‌کرد.

✦✦✦✦

بیت دوم

یک بار ساغر زارین خور پنهان شد
هلال عید به دور جام اشاره کرد

همین که جام زرین پنهان شد و خورشید غروب کرد، هلال ماه عید به ساغر دستور داد تا دور مجلس بچرخد.

✦✦✦✦

آیه سه

خوشا به دعا و حاجت کسانی که از سردرد رنج می برند
به آب نگاه کرد و جگر را از خون پاک کرد

نماز و دعای آن شخص قبول و قبول است که از درد و حاجت با اشک چشم و خون جگر وضو گرفت.

✦✦✦✦

آیه چهار

امام خواجه که سر نماز بود
خرقه را با خون دختر رز برید

امام تصمیم گرفت نماز را طولانی و روزه بخواند، پس جامه خود را با شراب سرخ که خون دختر انگور است کوتاه کرد. طول عبای نماد زهد ریاکارانه است.

✦✦✦✦

آیه پنج

قلب من پر از هرج و مرج است
نمی دانم چه سودی در این تجارت دید

دل من طلسم حلقه موی دوستم را به قیمت جانم خرید. نمی دانم چه فایده ای دید که منجر به این معامله شد.

✦✦✦✦

آیه شش

اگر امروز امام پرسید
گزارش دهید حافظ در اردیبهشت ماه خود را پاکسازی کرد

اگر امروز امام جماعت مسجد نزد من بیاید به او می گویم حافظ با شراب علم وضو گرفت.