غزل شماره ۱۲۲ حافظ: هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

معنی و تفسیر غزل شماره 122 حافظ

آیه اول

چه کسی طرف خلق خدا را نگه می دارد؟
خداوند او را از آسیب در همه حال حفظ کند

هر کس ارزش بندگان خدا را حفظ کند و به آنها احترام بگذارد، خداوند او را در هر شرایطی از آسیب حفظ می کند.

✦✦✦✦

بیت دوم

حدیث دوست را جز به حضرت دوست نگویید
که آشنا کلمه آشنا را حفظ می کند

راز محبت را به دوستی جز او یا خدای متعال نمی گویم، زیرا راز دوست را جز دوست و نزدیک نگه نمی دارد.

✦✦✦✦

آیه سه

به گونه ای امرار معاش کنید که پاهایتان بلغزد
باشد که فرشتگان شما با دو دست دعا کنند

ای دل، جایی زندگی کن اگر پای تو به جایی بلغزد، فرشتگان دستان خود را به سوی آسمان بلند می کنند و از تو محافظت می کنند.

✦✦✦✦

آیه چهار

گرت معشوق بیمن نیست
رشته را بگیرید تا آن را نگه دارید

اگر می خواهی عزیزت عهد عشقت را نشکند، نخ دوستی را محکم بگیر تا نخ عشق را رها نکند.

✦✦✦✦

آیه پنج

صبا سرریز دلم را ببین
لطفا به او بگویید آن را نگه دارد

ای باد صبا، اگر دیدی دلم در سر زلف یار اسیر است، به من لطفی کن و با مهربانی به او بگو که مقامش را حفظ کند. یعنی سر ذوالف یار بهترین جا برای دل است.

✦✦✦✦

آیه شش

بهش گفتم از قلبم محافظت کن پس چی گفت؟
خداوند مرا از دست بنده حفظ کند

وقتی به دوستم گفتم: «دلم را دوست بدار»، می‌دانی چه جوابی داد؟ گفت هیچ کاری نمی توانم بکنم، خدا خودش باید رسیدگی کند.

✦✦✦✦

بیت هفتم

من فدای آن کمک، سر، ثروت، قلب و روحم هستم
برای حفظ حق صحبت محرمانه

سر و بخت و قلبم و روحم به دست استاد عزیزی که حق و ارزش همنشینی مهربون و وفادار را ارج می نهد.

✦✦✦✦

آیه هشتم

غبار رفتنت به حافظ کجاست؟
آن را به یاد نسیم صبا نگه دارید

ای مردم من گرد و غبار جاده ای که گذشتید کجاست حافظ دلداد کمی از آن را به یاد نسیم صبا نگه دارد.