غزل شماره ۱۰۲ حافظ: دوش آگهی ز یار سفرکرده داد باد

معنی و تفسیر غزل شماره 102 حافظ

آیه اول

در تبلیغات موفق باشید
من هم دلم را به باد خواهم داد، هر چه باد باشد

دیشب باد مرا از وضعیت یکی از دوستان مسافر خبر داد. به عنوان یک مبلغ، هر چه باشد، قلبم را به باد می سپارم.

✦✦✦✦

بیت دوم

من به این نقطه رسیدم که خودم را مطابقت دهم
برق روشن هر عصر و باد هر روز صبح

کارم به جایی رسیده است که شب‌ها به سینه‌های درخشان و محکمم می‌بندم و هر روز صبح از سرما آه می‌کشم. یعنی من در بین انسانها همتای ندارم.

✦✦✦✦

آیه سه

در چین، تو قلب بی دفاع منی
او هرگز نگفت که خانه آشنا را به خاطر بسپار

دل غافل من که در لابه لای موهای تو گیر کرده بود و شکافته بود، هرگز نگفت بیاد سینه ای که خانه من است.

✦✦✦✦

آیه چهار

امروز از توصیه های مردم عزیزم قدردانی می کنم
پروردگارا روح ما را با خودت شاد کن

اکنون به ارزش نصیحت همکاران و دوستان عزیزم پی بردم که خداوند روح و روان مشاور ما را شاد کند.

✦✦✦✦

آیه پنج

وقتی روی چمن ها راه می روم وقتی به تو فکر می کنم دلم خون می شود
نوار غنچه گل باد را باز می کند

هر بار که باد در چمنزار بند قبایی غنچه گل می گشاید، یعنی هر بار که گلی باز می شود، دلم به خاطر تو پر از خون می شود. حافظ را به یاد آن گل محبوب می اندازد و از دور غمگین می شود.

✦✦✦✦

آیه شش

وجود ضعیفم از دست رفت
صبح من پر از عطر زندگی توست

تن نحیف و نادیده ام گم شد و ویران شد که ناگهان باد صبح بوی تو را آورد و جانی دوباره به من بخشید.

✦✦✦✦

بیت هفتم

پایه نگهدار خوب برای زندگی شما
جان ها به خاطر انسان های خوب قربانی می شوند

ای حافظ فطرت، فطرت پاکت تو را به آرزوی دلت می رساند و تو را شاد می کند، امیدوارم تمام جانت را فدای انسان های خوب کنی.

منبع: شرح دکتر خلیل الخطیب رهبر، انتشارات صفی علی شاه.